Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Ένας νέος τελειώνει το Λύκειο …


Ένας νέος τελειώνει το Λύκειο και δεν έχει καθόλου όρεξη για Πανεπιστήμιο. Ο πατέρας του νέου, πλούσιος πολιτικός με μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση, απειλεί τον γιο του: Δεν θέλεις να σπουδάσεις ρε τεμπελόσκυλο; Λοιπόν εγώ δεν συντηρώ κοπρίτες, γι' αυτό και θα δουλέψεις, κατάλαβες; Έχοντας την ισχυρή οικονομική και πολιτική θέση ο πατέρας κινεί τα νήματα για να βρει μία θέση στον γιο του. Πατέρας: Παπακωνσταντίνου (Υπουργός), θυμάσαι τον γιο μου; Λοιπόν, τέλειωσε το λύκειο και ο τεμπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Θα μπορούσες να του βρεις μια θέση να αρχίσει να δουλεύει, μήπως εν τω μεταξύ βρει το δρόμο του και αποφασίσει να σπουδάσει; Το θέμα είναι να βρεθεί κάτι που θα τον κάνει να δουλέψει σκληρά, να μήν κάθεται και τα ξύνει. κατάλαβες; Μερικές μέρες αργότερα ο Παπακωσταντίνου λέει: έτοιμη η δουλειά για τον γιο σου. Δεξί χέρι του Προέδρου της Δημοκρατίας και 20.000 ευρώ το μήνα, τέλεια έτσι; -Τι λε ρε Παπακωνσταντίνου, αυτό είναι υπερβολικό. Πρέπει να τον αρχίσουμε πιο χαμηλά, και με τέτοια τρελλά λεφτά αυτός ο τεμπέλης θα γίνει χειρότερος. Παπακωνσταντίνου: Φίλε του βρήκα κάτι πιο σεμνό. Ιδιαίτερος Γραμματέας Υπουργού. Ο μισθός είναι πιο σεμνός, μόνο 10.000 ευρώ το μήνα. Οοοοοχι ρε Παπακωνσταντίνου. Μόλις που έβγαλε το Λύκειο. Δεν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη με την πρώτη ευκαιρία. Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει, κατάλαβες; Την επόμενη μέρα: Φίλε, του βρήκα δουλειά ως Διευθυντής του Τμήματος Προμηθειών στο Υπουργείο Οικονομικών και ο μισθός θα είναι μόνο 6,000 το μήνα. Μα ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ Παπακωνσταντίνου, βρες μου κάτι πιο σεμνό, κάτι στα 600 με 700 ευρώ το μήνα. -Παπακωνσταντίνου: Μα τι λές τώρα, αυτό είναι αδύνατο. -Γιατί;;;;;;; - Παπακωνσταντίνου: Γιατί αυτές οι θέσεις δίνονται μόνο με διαγωνισμό και χρειάζεται να έχει Βιογραφικό κάποιου επιπέδου, με τέλειες γνώσεις Αγγλικών, Πανεπιστημιακό δίπλωμα, τουλάχιστον ένα Masters ή PHD στο εξωτερικό, θέληση να δουλεύει υπερωρίες άνευ αποδοχών, και φυσικά προϋπηρεσία. Φίλε μου αυτές οι θέσεις των 600 ευρώ δεν βρίσκονται εύκολα. Ζήτω η Ελλάς!

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

ΑΝΤΡΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ


1.Μάθε να κλείνεις το κάθισμα της λεκάνης. Είσαι μεγάλο κορίτσι πια.
Αν είναι πάνω, κατέβασέ το.
Το θέλουμε ανεβασμένο, το θέλετε κατεβασμένο.
Εμάς μάς ακούτε να παραπονιόμαστε όταν το αφήνετε κατεβασμένο;

2.Κυριακή = Σπορ.
Είναι όπως η πανσέληνος ή το άλλαγμα της παλίρροιας. Απλά υπάρχουν...

3.Τα ψώνια ΔΕΝ είναι σπορ. Και ΟΧΙ, δεν μπορούμε να το δούμε έτσι.

4.Τα κλάμματα είναι εκβιασμός

5.Πείτε μας τι θέλετε... ας το ξεκαθαρίσουμε:
Οι λεπτοί υπαινιγμοί ΔΕΝ πιάνουν
Οι σκληροί υπαινιγμοί ΔΕΝ πιάνουν
Οι προφανείς υπαινιγμοί ΔΕΝ πιάνουν
Απλά πείτε τι θέλετε

6.Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ είναι απολύτως αποδεκτές απαντήσεις σε σχεδόν οποιαδήποτε ερώτηση

7.Καταφύγετε σε εμάς με ένα πρόβλημα μόνο όταν θέλετε την επίλυσή του.
Αυτή είναι η δουλειά μας.
Η κατανόηση είναι για τις φιλενάδες σας.

8.Ο πονοκέφαλος που διαρκεί 17 μήνες είναι πρόβλημα.
Καλά θα κάνετε να συμβουλευτείτε ένα γιατρό.

9.Οτιδήποτε είπαμε 6 μήνες πριν δεν γίνεται δεκτό σαν επιχείρημα.
Ουσιαστικά όποιο σχόλιο ειπώθηκε ακυρώνεται 7 μέρες μετά.

10.Αν δεν ντύνεστε σαν τα κορίτσια του 'Victoria's secret' μην περιμένε να είμαστε σας τον Ριτζ του 'Τόλμη και Γοητεία'
11.Αν νομίζετε πως είστε χοντρές πιθανόν να είστε.
Μην μας ρωτάτε.

12.Αν κάτι που είπαμε έχει δύο νοήματα και το ένα σας στεναχωρεί και σας τσαντίζει εμείς εννούσαμε το άλλο.

13.Μπορείτε να μας ζητήσετε να κάνουμε κάτι ή να μας πείτε πώς γίνεται.
ΟΧΙ και τα δύο.
Αν ήδη ξέρετε να το κάνετε καλύτερα, τοτε κάντε το μόνες σας.

14.Ό,τι θέλετε να πείτε, πείτε το κατα την διάρκεια των διαφημίσεων.

15.Ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν ζήτησε οδηγίες.
Ούτε κι εμείς.

16.¨Ολοι οι άνδρες βλέπουν μόνο 16 χρώματα, όπως οι default ρυθμίσεις των Windows.
To ροδακινο και το κολοκύθι είναι φρούτα κι ΟΧΙ χρώματα.
Δεν εχουμε ιδέα τι είναι το 'βεραμάν'.

17.Αν μας τρώνε θα τα ξύσουμε.Ετσι συνηθίζεται.

18.Όταν σας ρωτήσουμε αν έχετε κάτι και μας πείτε 'όχι' θα το λάβουμε ως έχει.
Το ξέρουμε ότι λέτε ψέμματα αλλά δεν αξίζει τη φασαρία.

19.Αν μας κάνετε μια ερώτηση για την οποία δεν θέλετε απάντηση, περιμένετε μια απάντηση που δεν θέλετε να ακούσετε.

20.Όταν πηγαίνουμε κάπου, Ο,ΤΙ και να βάλετε μας αρέσει.
Σοβαρολογούμε.

21.Μην μας ρωτάτε τι σκεφτόμαστε εκτός κι αν είστε προετοιμασμένες να συζητήσετε μαζί μας θέματα όπως το ποδόσφαιρο,οι γυναίκες ή τα video games.

22.Εχουμε αρκετά ρούχα

23.Εχετε αρκετά ρούχα

24.Σας ευχαριστούμε που διαβάσατε του κανόνες.

Το ξέρουμε πως θα κοιμηθούμε απόψε στον καναπέ αλλά δεν πειράζει.
Είναι όπως στο camping.

πηγη To-GaMaTo

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Εξάπλωση κολοβακτηριδίου στην Ελλάδα. Πολλαπλά κρούσματα παρατηρούνται καθημερινά σ'ολη την επικράτεια..

και το επιστημονικό όνομα αυτού......


.... ''Sfiksan Ε-coli" !!!

Πρόεδρος της Δημοκρατίας : η πιο ακριβή γλάστρα της Ευρώπης

Σε μια χρεοκοπημένη χώρα ο "ανύπαρκτος" τελετουργικά Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας παίρνει σχεδόν τα διπλάσια από τους

βασιλιάδες της Ευρώπης.

Σύμφωνα λοιπόν με τον προϋπολογισμό του 2009, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λαμβάνει:

-772.000 ευρώ ως "βασικό μισθό"
-288.000 ευρώ ως "χορηγία Προέδρου της Δημοκρατίας"
-97.000 ευρώ ως "έξοδα παραστάσεως"
-30.000 ευρώ ως "επίδομα χρόνου υπηρεσίας"
-30.000 ευρώ ως "οικογενειακή παροχή"
-14.000 ευρώ ως "επίδομα θέσης ευθύνης" (εδώ γελάνε!)

Τα παραπάνω είναι μερικές μόνο από τις δαπάνες της Προεδρίας. Να σημειωθεί ότι σε αυτά τα χρήματα, δεν συμπεριλαμβάνονται τα λειτουργικά έξοδα του Προεδρικού Μεγάρου, μισθοί υπαλλήλων, κλπ.

Από επιδόματα στην Ελλάδα, άλλο τίποτα. Είναι ενδεικτικό άλλωστε το επίδομα "θέσης ευθύνης" και "οικογενειακής παροχής" που βλέπουμε.

Στο ερώτημα τι τα κάνει τα λεφτά ένας γεράκος 80 χρονών, δεν υπάρχει απάντηση.

Επειδή η Βασιλεία στην Ελλάδα μας άφησε χρόνια και επειδή μια σύγκριση με τα ποσά του τότε προσαρμοσμένα στο σήμερα θα ήταν εντελώς άτοπη, ας δούμε το κόστος μιας από τις πιο ακριβές και ποιο "φανταχτερές" Μοναρχίες της Ευρώπης, αυτή της Ολλανδίας. Εκεί, σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Βασίλισσα Βεατρίκη κοστίζει στον κρατικό προϋπολογισμό συνολικά το ποσό των 834.000 ευρώ

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Η οικονομική κρίση όπως την είδε η Χάιντι...Μία (ακριβέστερη των επιστημονικών) προσέγγιση του χρέους.

Η Χάιντι είναι ιδιοκτήτρια ενός μπαρ στο Βερολίνο. Προκειμένου να αυξήσει τις πωλήσεις της, αποφασίζει να επιτρέψει στους πιστούς της πελάτες -οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άνεργοι αλκοολικοί- να πίνουν όσο θέλουν τώρα και να πληρώνουν αργότερα. Όποτε έχουν και όπως μπορούν.

Η ίδια καταγράφει λεπτομερώς όλα τα ποτά που καταναλώνονται σε λογιστικά βιβλία και έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά, χορηγεί δάνεια στους πελάτες της.

Μαθαίνεται πολύ γρήγορα αυτό το «σύστημα της Χάιντι» (που, στα ελληνικά, θα τη λέγαμε Χάιδω!), και πολύς κόσμος αρχίζει να πλημμυρίζει το ωραίο της μπαράκι. Εκμεταλλευόμενη την ελευθερία που νιώθουν οι πελάτες, τώρα που εκείνη τους απάλλαξε από το βάρος της άμεσης πληρωμής, η Χάιντι αυξάνει τις τιμές του κρασιού και της μπύρας, που είναι τα ποτά που καταναλώνονται περισσότερο. Ο όγκος των πωλήσεών της, βεβαίως, αυξάνεται θεαματικά.

Ένας νέος και δυναμικός σύμβουλος πελατών σε μια τοπική τράπεζα, αναγνωρίζει ως μελλοντικά πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο της επιχείρησης το ποσό που θα προκύψει από την αποπληρωμή της πίστωσης που παίρνουν οι πελάτες και αυξάνει το δανειοληπτικό όριο της Χάιντι. Δεν έχει, ο τραπεζικός σύμβουλος, κανέναν λόγο ανησυχίας, καθ΄ ό,τι υπάρχουν ως εγγύηση τα ίδια τα χρέη των αλκοολικών. Στα κεντρικά γραφεία της τράπεζας, ειδικοί τραπεζικοί μετατρέπουν αυτό το περιουσιακό στοιχείο σε τραπεζικά προϊόντα με τις ονομασίες «Πιοτ-ομόλογα», «Αλκ-ομόλογα» και «Εμετ-ομόλογα». Αυτά τα προϊόντα εμπορεύονται κατόπιν στις παγκόσμιες αγορές. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι σημαίνουν αυτές οι περίεργες ονομασίες των ομολόγων και πώς αυτά είναι εγγυημένα. Ομως, καθώς οι τιμές τους αυξάνονται διαρκώς, μεγαλώνει η ζήτησή τους και γίνονται μπεστ-σέλερ τραπεζικά προϊόντα.

Μια μέρα, παρ΄ όλο που οι τιμές συνεχώς ανεβαίνουν, ένα στέλεχος της τράπεζας, με ειδικότητα σε θέματα «μάνατζμεντ ρίσκου», αποφασίζει και η απόφασή του γίνεται δεκτή, ότι ήρθε καιρός, σιγά-σιγά, η τράπεζα να αρχίσει να απαιτεί την αποπληρωμή των χρεών που συσσωρεύτηκαν από τους πότες στο μπαρ της Χάιντι. Ομως, οι αλκοολικοί άνεργοι αδυνατούν, βεβαίως, να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, αφού είναι άνεργοι οι άνθρωποι, κάτι που δεν έκρυψαν ποτέ, ούτε από τη Χάιντι, ούτε από τους τραπεζίτες. Ταυτόχρονα και ως συνέπεια αυτού, η Χάιντι δεν μπορεί να είναι συνεπής προς τις δανειοληπτικές της υποχρεώσεις και κηρύττει χρεωκοπία.

Το «Ποτ-ομόλογο» και το «Αλκ-ομόλογο» χάνουν το 95% της αξίας τους. Το «Εμετ-ομόλογο» πάει λίγο καλύτερα και πέφτει μόνον κατά 80%. Οι προμηθευτές του μπαρ της Χάιντι είχαν δώσει στην πελάτισσά τους, τον καιρό που όλα ήταν καλά κι ωραία, πολύ ελαστικούς όρους για την αποπληρωμή των χρεών της προς αυτούς, αλλά έχοντας επενδύσει και οι ίδιοι σε αυτά τα τραπεζικά ομόλογα, είναι τώρα μπροστά σε μια νέα, διαφορετική κατάσταση. Ο προμηθευτής των κρασιών χρεοκοπεί και εκείνος που της πουλούσε μπύρες εξαγοράζεται από έναν ανταγωνιστή του. Η τράπεζα, έπειτα από μαραθώνιες και δραματικές διαβουλεύσεις όλων των πολιτικών κομμάτων, σώζεται με γενναία χρηματική ένεση από το κράτος, το οποίο αποφασίζεται να βρει τους πόρους αυτούς από έναν καινούργιο φόρο, που θα βαραίνει μόνον εκείνους που δεν καταναλώνουν αλκοόλ.

Επιτέλους, μια εξήγηση που μπορούμε όλοι να καταλάβουμε...

Η οικονομική κρίση όπως την είδε η Χάιντι

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ

- Ένας τύπος ήθελε να πάει στην εφορία για ρύθμιση των οφειλών του .

Ρωτάει ένα φίλο του:
- Ρε Γιάννη, θα πρέπει να ντυθώ καλά ή πρόχειρα για να πάω;
- Το καλύτερο, του απαντάει ο φίλος του, θα ήταν να ντυθείς καλά για να
φαίνεσαι σωστός και ευηπόληπτος κύριος .

Ρωτάει και τον Γιώργο.
- Το καλύτερο, του απαντάει ο Γιώργος, θα ήταν να πας ντυμένος πρόχειρα
και σχετικά κακομοίρης για να μην σε περάσουν και για κανένα λεφτά και σε
ξεσκίσουν .

Προβληματισμένος λοιπόν ο τύπος παει και στη γιαγιά του και της αναφέρει τo πρόβλημά του.
Και η γιαγιά λέει:

- Θα σου δώσω την ίδια απάντηση που έδωσα στην αδελφή σου όταν με ρώταγε ,
πριν το γάμο της , τι κιλοτάκι να φορέσει για την πρώτη νύχτα .
Να φορέσει άσπρο που είναι πιο αγνό ή κανένα μαύρο έξαλλο για να φτιάξει τον γαμπρό ?

Και της είπα :
'Ο,τι και να φορέσεις, το γαμήσι δεν το γλιτώνεις .

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Αφιερωμένο σε όλους όσοι είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980..


Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,
δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι…περνούσαν με την αναμονή… Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά… Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση…

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».

Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα… Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους… Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε... Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα… Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τί φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας : ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

προσευχή ενός απλού Έλληνα... "Αγαπητέ Θεέ,


τον τελευταίο χρόνο μου πήρες:
τον αγαπημένο μου τραγουδιστή Νίκο Παπάζογλου
τον αγαπημένο μου συνθέτη Μανώλη Ρασούλη
...τον αγαπημένο μου ηθοποιό Θανάση Βέγγο...

Απλά ήθελα να σου θυμίσω
ότι οι αγαπημένοι μου πολιτικοί είναι:

ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Πάγκαλος, ο Σαμαράς,
η Παπαρήγα,

ο Καρατζαφέρης, ο Τσίπρας, η Μπακογιάννη ....
από βδομάδα θα σου πω και τους άλλους!!!!